Ponieważ neurony MrgprC11 + stanowią podgrupę populacji MrgprA3 +, użyliśmy myszy MrgprA3-GFPCretdTomato / + do wyizolowania neuronów DRG wyrażających receptory dla CQ i BAM8-22. Przeprowadziliśmy eksperymenty patch-clamp w obecności TTX (300 nM), który blokuje wszystkie podtypy kanałów NaV z wyjątkiem NaV1.8 i NaV1.9. Dodatkowo ustalono, że jony fluorkowe (F.) W pipecie pozwalają na częściowy rozdział obu prądów Na +, z NaV1.9 wykazując zwiększone prądy i większą aktywację hiperpolaryzowaną, podczas gdy NaV1.8 nie ma wpływu (56). Po zastosowaniu CQ zaobserwowaliśmy większą gęstość prądu w zakresach napięcia, w których aktywny jest tylko NaV1.9 (rys. 6, A i B oraz tabela 2). Ponadto, zauważyliśmy 15-mV hiperpolaryzujące przesunięcie napięcia aktywacji kanału prądu TTX-R Na + (Figura 6C). Chociaż widzieliśmy znacznie większą gęstość prądu NaV1.9 (Figura 6D), obserwowaliśmy zmniejszone gęstości prądu Na + przy bardziej napięciach depolaryzowanych, w których prąd Na + jest głównie napędzany przez NaV1,8 (Figura 6, E i F, i Tabela 2). Po zastosowaniu BAM8-22 (10 .M) zaobserwowaliśmy podobne nasilenie prądu w gęstości prądu NaV1.9 przy większych potencjałach hiperpolaryzowanych (Figura 6, G, H i J), ale nie ma znaczących różnic w gęstości prądu NaV1,8 (Figura 6, H, K i L oraz Tabela 2). Zastosowanie BAM8-22 również doprowadziło do hiperpolaryzowanego przesunięcia 11,5-mV napięcia aktywacji prądu TTX-R (Figura 6I). Wreszcie, CQ i BAM8-22 przyspieszyły aktywację NaV1.9, ale nie aktywację NaV1.8 (dodatkowa Figura 3). Figura 6 Zastosowanie CQ, BAM8-22 i histaminy prowadzi do nasilenia prądu NaV1.9 i przesunięcia napięcia aktywacji prądu TTX-R. Zapis napięcia i zacisku z MrgprA3-CretdTomato / + DRGs. (A) Wskaźnik prądu próbki przy. 70 mV pokazuje, że aplikacja CQ wzmacnia prąd NaV1.9. (B) Relacja prąd-napięcie (IV) prądu odpornego na TTX (TTX-R) przed i po zastosowaniu CQ. (C) Wykres napięciowo-napięciowy (GV) dla prądu TTX-R pokazuje hiperpolaryzowane przesunięcie 15,7-mV napięcia aktywacji (n = 9, P = 0,002). (D) Gęstość prądu NaV1.9 (pA / pF) jest wyższa po CQ (n = 9, P = 0,004). (E i F) Ślad próbki NaV1.8 wykazuje spadek gęstości prądu po podaniu CQ (n = 9, P = 0,005). (G) Obecny ślad przy. 70 mV pokazuje większą gęstość prądu NaV 1.9 po BAM8-22. (H) IV dla prądu TTX-R przed i po BAM8-22. (I) GV dla prądu TTX-R pokazuje hiperpolaryzowane przesunięcie 11,5-mV w aktywacji po zastosowaniu BAM8-22 (n = 9, P = 0,012). (J) Gęstość prądu NaV1.9 jest wyższa po BAM8-22 (n = 9, P = 0,049). (K i L) Natężenie prądu i natężenie NaV1.8 nie wykazuje różnic przed i po podaniu BAM8-22 (n = 9, P = 0,68). (M) Obecny ślad przy. 60 mV wykazuje umiarkowane wzmocnienie NaV1.9 po podaniu histaminy. (N) IV dla TTX-R przed i po podaniu histaminy. (O) GV dla prądu TTX-R po histaminie pokazuje hiperpolaryzowane przesunięcie napięcia aktywacji 6,5 mV (n = 10, n = 0,029). (P) Natężenie prądu NaV1.9 nie wykazuje znaczącej zmiany po dodaniu histaminy (n = 10, P = 0,14). (Q i R) Natężenie prądu i natężenie NaV1.8 nie wykazuje różnic przed i po zastosowaniu histaminy (n = 9, P = 0,41). Widoczne są prądy NaV1.9 i NaV1.8 przed (czarnym) i po (czerwonym) zastosowaniu związku. * P <0,05, ** P <0,01. Do wszystkich analiz użyto testu 2-ogonowego, niesparowanego i sparowanego ucznia. Dane reprezentują średnią. SEM. Wartości są podane w tabeli 2. Tabela 2 Wpływ pruritogenu na biofizyczną charakterystykę prądów TTX-R w MrgprA3 + DRG Stwierdzono rozległe nakładanie się neuronów reagujących na CQ i histaminę (9). Zbadaliśmy więc, czy zastosowanie histaminy (100 .M) wpłynęło na prądy TTX-R w neuronach MrgprA3 + (tdTomato +) [podobne: kłykciny kończyste leczenie, kalarepa kalorie, kora debu ]