Liczba ataków drapania tylnej łapy w kierunku miejsca wstrzyknięcia była rejestrowana i kumulowana co 5 minut. W szczególności nasz NaV1.9. /. Myszy FAST wykazywały silną redukcję ostrych zarysowań po podaniu histaminy (Figura 3E). Ponadto, wstrzyknięcie CQ (aktywator MrgprA3) i BAM8-22 (aktywator MrgprC11) do tych myszy również doprowadziło do silnego zmniejszenia ataków drapania w porównaniu z żywymi miotami WT, tym samym wspierając kluczową rolę dla NaV1.9 w obu zależnych od histaminy i świąd niezależny od histaminy (Figura 3, F i G). Należy zauważyć, że chociaż nie było silnej odpowiedzi w ciągu 30 minut zapisu do histaminy lub BAM8-22 w NaV1.9. /. myszy (Figura 3, E i G), okazało się, że resztkowe zarysowanie opóźniło się w odpowiedzi na CQ w NaV1,9. myszy w porównaniu z kontrolą WT z miotu (Figura 3F). To szczątkowe zachowanie zarysowania może wystąpić z powodu niecelowych efektów CQ. Rzeczywiście, Liu i in. (9) donoszą, że CQ może także aktywować komórki tuczne, co może powodować reakcję behawioralną swędzenia, która jest niezależna od bezpośredniej aktywacji MrgprA3. Ogólnie, nasze wyniki potwierdzają znaczenie NaV1.9 zarówno w swędzeniu zależnym od histaminy, jak i niezależnym od histaminy. NaV1.9 jest ważny dla odpowiedzi Ca2 + wywołanych przez histaminę i CQ. Histamina, CQ i BAM8-22 są znane z sygnałów przez GPCR, z późniejszą aktywacją kanałów TRP i wzrostem wewnętrznych stężeń Ca2 +. Dlatego chcieliśmy ustalić, czy odpowiedzi Ca2 + zostały zmienione po utracie NaV1.9. Porównaliśmy sygnały Ca2 + po zastosowaniu pruritogenów w izolowanych DRG z NaV1,9. i kontrola miotu WT za pomocą obrazowania Fura-2 Ca2 +. Po zastosowaniu histaminy (100 .M) zaobserwowaliśmy, że szczytowe odpowiedzi w NaV1,9. mysie DRG były podobne do tych w kontrolach WT (WT, 42,8. 3,0, NaVl, 9A / p, 39,8, 5,0, P = 0,59) (Figura 4, A i B). Jednakże, stwierdziliśmy znaczące zmniejszenie całkowitej liczby neuronów, które odpowiedziały na histaminę w NaV1, 9. /. myszy w porównaniu z WT (WT, 8,0%> 0,8%, NaV1,9 p / p, 3,2%, 0,6%, P = 0,0014) (Figura 4, A i B). Podobne efekty obserwowano w przypadku CQ (1 mM), przy porównywalnej wielkości piku po zastosowaniu CQ w NaV1,9. i WT DRG (WT, 48,2, 3,1, NaV1,9 P / P, 44,8 . 3,2, P = 0,44); jednakże było znacznie mniej neuronów reagujących (WT, 10,1%. 1,6%, NaV1, 9 p / p, 6,0% <0,6%, P = 0,04) (Figura 4, C i D). Chociaż zaobserwowaliśmy podobny trend po aplikacji BAM8-22, nie było znaczących różnic, z komórkami z WT i NaV1.9. /. myszy wykazujące porównywalną wielkość w odpowiedzi na BAM8-22 (WT, 55,2, 155,8, NaV1,9 / p, 26,9, 3,7, P = 0,09) i podobny odsetek neuronów odpowiadających po zastosowaniu związku (WT, 1,1%. 0,4). %, NaVl, 9 / l, 0,8%> 0,2%, P = 0,5) (Figura 4, E i F). Te obserwacje podkreślają znaczenie NaV1.9 w sygnalizacji Ca2 + zarówno w neuronach reagujących na histaminę jak i CQ. Figura 4 Utrata NaV1.9 prowadzi do zmniejszenia reagujących na histaminę i CQ, ale nie neuronów reagujących na BAM8-22. Badania obrazowania Ca2 + Fura-2 w obrazowaniu przeprowadzono w NaV1,9. kontrola myszy i miotu. Całkowity odsetek neuronów odpowiedzi i wielkość odpowiedzi Ca2 + zostały określone ilościowo i pokazano reprezentatywne ślady odpowiedzi Ca2 + po podaniu każdego związku. W przypadku histaminy całkowity odsetek reagujących neuronów był zmniejszony (A, WT i NaV1,9 p / P . 800 komórek, P = 0,0014), ale wielkość odpowiedzi była taka sama w WT i NaV1,9. neurony (B, WT i NaV1,9 p / Pn <800 komórek, P = 0,59). W przypadku CQ odsetek komórek odpowiedzi był również zmniejszony (C, WT i NaV1,9 p / P . 800 komórek, P = 0,038), ale wielkość odpowiedzi była podobna w WT i NaV1,9. DRG (D, WT i NaV1,9 p / p . 800 komórek, P = 0,44) [hasła pokrewne: martwa cisza cda, kłykciny kończyste leczenie, kalprotektyna ]